Hierbij de eerste teaser voor de volgende Omen, van 7 t/m 9 juni. Schrijf je snel in! En kan jij ook niet wachten tot het juni is? Schrijf je dan ook in voor de barmiddag op 23 maart.
Uit een Keizerlijk Nieuwspamflet verspreid in het gehele Keizerrijk:
Jare 3988
2e maan
Officiele nieuwsverspreiding in naam van Hare Majesteit de Keizerin.
Scheepsbouwers gezocht in Knokkelkaap (meer…)
Met Omen XXVI alweer voor de deur wil je misschien wel weten hoe het vorige keer ging en hoe wij met die kennis Omen XXVI beter gaan maken. Wij hebben jullie feedback via de evaluatie ontvangen, erg bedankt voor het invullen! Op basis van jullie feedback weet de organisatie wat er beter kan en wat we juist zo moeten doorzetten.
Wij waren zelf erg tevreden met Omen XXV. Op veel kernpunten zagen jullie ook vooruitgang, dus we zijn blij dat jullie onze tevredenheid delen. Er gingen ook een paar dingen wat minder, waar we natuurlijk iets gaan doen.
De volledige details hierover kan je hier lezen in de evaluatie.
Mocht je een vraag hebben over de evaluatie, kun je het bestuur een mailtje sturen.
Hier de laatste teaser voor de volgende Omen, van 5 tot en met 7 oktober. Schrijf je snel in!
‘Papa papa papa papa! Kom snel! Je raad nóóit wat ik nu gevonden heb!’
Leunend op zijn hooivork probeert de boer rechtop te gaan staan. Een pijnlijk proces, na uren voorovergebogen te hebben gestaan. Zijn lijf heeft het moeilijk, maar hoe gek is dat, op zijn leeftijd? Al bijna dertig zomers, en nog steeds kunnen zijn zoons de taak niet overnemen. Toen hij hun leeftijd had, draaide hij de boerderij al bijna alleen. ‘Wat is het, jong? Jij was de varkensstallen toch aan het mesten?’
‘Ja! Klopt! En toen vond ik dus –’
‘Het kan me niet schelen wat je vond. Is het klaar?’
Zijn jongste zoon kijkt een moment oprecht beteuterd, en schudt dan zijn hoofd. ‘Nee… Bijna. Maar pap, ik denk dat we rijk zijn!’
‘Rijk? Ach jong, kijk om je heen! De hele boerderij is van ons en van niemand anders! Is dat niet rijkdom genoeg?’
‘Pa-ap! Kom nou gewoon kijken!’
Hoofdschuddend zet hij de hooivork weg, en volgt zijn zoon. Tot zijn verbazing niet naar de varkensstal, maar het woonhuis in. Zijn vrouw zit aan de tafel, met iets kleins in haar handen. Ze huilt, maar als ze opkijkt ziet hij dat het van blijdschap is.
‘Lieverd,’ snikt ze, ‘ik kan het niet geloven. We zijn vrij. We hoeven nóóit meer te werken. Het is het mooiste wat ik ooit gezien heb!’
Dan opent ze haar handen. Voor een kort moment ziet hij de glimmering van goud, en dan opent zijn derde oog zich. Een donkere ruimte, koud en klam, met een lage tafel in het midden, en daarnaast een enorme zuil. Op de tafel ligt een mensvorm, maar er is geen teken van leven. De smaak van dood kruipt in zijn mond, en onwillekeurig zet hij een stap terug.
Zijn hak tikt tegen een drempel, en plots valt hij. Van schrik sluit het derde oog, en ziet hij zijn vrouw weer, de schrik in haar ogen onmiskenbaar. Ze staat al voor hij zelf de grond heeft geraakt.
‘Schat! Gaat het?’
Hij gromt, komt overeind. ‘We zijn niet rijk. We zijn vervloekt. Wat het ook is, ik wil er van af.’
Hier de tweede teaser voor de volgende Omen, van 5 tot en met 7 oktober. Schrijf je snel in!
Hij noemde zichzelf vaak dienaar van het Licht, maar hij kwam van een donkere plek. Het Licht was lange tijd vergeten, verloren geraakt, verstopt en opgesloten. Maar het Licht begint te ontwaken, de Zon nadert de horizon. En als een vogel die niet kan wachten, was hij uit zijn donkere plek tevoorschijn gekomen, om het lied van zijn meester te fluiten.
Deze nieuwe plek kende hij amper, maar wat hij hoorde beviel hem. Een keizerlijk rijk dat een belegering had weten af te slaan en de grenzen wist te verleggen. Een kind-god, op talloze plaatsen ritueel omarmt en verheven tot het pantheon. Een ver land waar ver uit elkaar gegroeide soortgenoten vechten om eigendom van een stad, een tuin, een boom. Deze plek begrijpt verandering, deinst er niet voor terug. Keuzes worden gemaakt, verdedigd of verraden. Geschiedenis verdwijnt en verschijnt zonder dat iemand het merkt.
De Zon zal weer opkomen, dat wist de dienaar zeker. Het heilige licht zal weer schijnen en alles wat het raakt zal weten waar het toe behoort. Het zal niet lang meer duren, weet de dienaar, en dan zal hij weer aan Zijn voeten knielen. Dit keer voor eeuwig.
Samen reisden ze rond. Van dorp naar dorp, door bossen en bergen, langs de grote steden en over de kleinste wegen. En overal deden ze hetzelfde: De acceptatie zoeken. Soms werden ze weggejaagd, soms met open armen ontvangen. Daar waar het kon, tekenden ze een cirkel en het zand, en vroegen iedereen binnen te stappen en hun god te omarmen. En waar zij gingen, verschenen de boom en de schommel in het zand, en kwamen zij die door gekte bevangen waren weer tot hun zinnen.
En achter hen aan liep een ander, een eenzame pelgrim die al die cirkels in het zand bezocht, er in stond en met luide stem verkondigde:
Hoort dit, alle gij volken,
neemt ter ore, alle bewoners der wereld,
zowel geringen als aanzienlijken,
rijken en armen tesamen.
Mijn mond zal over waarheid spreken
de geschiedenis zoals deze is gekend
Uw oor zal tot een spreuk neigen
mijn geheimenis te verspreiden
Waarom zou een Kind vrezen voor de Nacht
Wanneer de Vader eenieder naar bed brengt?
Waarom zou een Kind ooit honger leiden
Wanneer de Vader zijn geliefden voed?
Velen kinderen werden immers verzorgd,
En velen werden ouder bij iedere passage,
Al zullen er telkens ook verloren gaan,
Omdat er immer voedsel tekort komt.
Maar één Kind lag stilletjes onder de tafel,
Waar de Vader zijn ogen niet laat vallen
Het Vergeten Kind kreeg slechts de kruimels die vallen,
Hoorde slechts de woorden die tot anderen gesproken worden
Het Kind is door u opgestaan en heeft de schaduw verlaten,
Het heft zijn vuisten tot de Vader, de broeders, de zusters,
Opdat zij hem niet langer zullen vergeten en hij zijn plek zal krijgen
Aan de tafel die hij zo lang slechts van onder kende
Het Kind zal zich Verzetten tegen het Juk van de vader
Het Kind kent de Ambitie zijn plek terug te pakken
Het Kind wil de Vrijheid om zichzelf te worden
En het Kind is toegewijd aan allen die zich aan hem wijden
Hoort dit, alle gij volken,
neemt ter ore, alle bewoners der wereld,
Deze woorden van waarheid gesproken
En verspreid ze opdat allen het horen.
Hallo!
Zoals jullie gemerkt hebben, zijn de inschrijvingen wat later dan normaal. Maar nu dan toch, ze zijn geopend! Klik hier om je direct in te schrijven!
Achter de schermen hebben we niet stil gezeten. We willen het jullie, maar ook zeker ons zelf, zo makkelijk mogelijk maken en hebben daarom iDeal als betalingsmogelijkheid toegevoegd. Hiernaast kun je nog gewoon op de goede, oude vertrouwde manier betalen, mocht je dat willen. Door de vernieuwde inschrijfprocedure kan er hier en daar een foutje in zitten. Stuur een mailtje naar bestuur@omen-larp.nl als je er ééntje tegenkomt, of zet een berichtje in de Facebook groep.
Iets ongerelateerds, maar wel belangrijks is dat we de prijs van spelen op Omen met € 5 verhogen. We hebben te maken met hogere kosten van een aantal kanten en we willen wel blijven investeren in het evenement. Hopelijk hebben jullie hier begrip voor. We denken met € 60 nog steeds een redelijke prijs te hebben voor het evenement.
Schrijf je snel in! We zien jullie snel op Omen XXVI!
Het bestuur
Met een langzame beweging veegt Yvette het bloed van haar zwaard. Voor haar op het bospad liggen negen lijken, waarvan maar één een mens. Alweer een verlies in haar kleine groepje wachters. De wegen in deze gebieden zijn lang niet meer zo veilig als ze ooit waren.
Dit keer waren het de Elfen, schuimbekkend en met gekte in hun ogen, vechtend zonder enige zelfbescherming. Yvette kende de verhalen wel, over de gekte en burgeroorlog in het verre elfenrijk. Maar hier, midden tussen het keizerrijk en de vrije hertogdommen, dat had ze niet aan zien komen. Zouden alle geruchten over de besmettingsgevaren waar zijn? Met een frons kijkt ze naar haar overgebleven vrienden, en de handelaren in hun karren. Hoe snel zou zoiets gaan, zo’n besmetting? En zou ze het herkennen?
“Wat is dat wat je zei, Sulfar? … Nee, nog niet, mijn vissige vriend. Ze zijn pas net hier. Laat ze nog even. Misschien maken we straks nog wel een praatje. Ik vind een klein gesprek aan het begin van het einde altijd een mooi concept.”
…
“Weet je wat zo fijn is aan het leven ondergronds, Sulfar? Er is geen weer en wind… Maak er geen zooitje van.”
…
Nog maar een paar weken! We hopen dat jullie net zoveel zin in Omen XXIV als wij.
Hier de vierde teaser…
Theondrynn nadert Torquil, tot zijn eigen grote opluchting. Hij is dichter op de weg gaan reizen, want het bos is onvoorspelbaar en gevaarlijk geworden. Binnenkort is hij bij de rivier, en dan kan hij deze volgen tot hij het elfenleger vind. Wellicht zijn ze Torquil nog aan het belegeren, of anders zijn ze de stad aan het voorbereiden op de komst van de Hoge families.
Omen XXIV komt steeds dichterbij! Zorg dat je je vandaag nog inschrijft zodat je nog goedkoper uit bent!
Hier de derde teaser…
Met nog nabonzend hart keert Hannah terug in het dorp. De buitenste straten zijn leeg, iedereen staat op het plein. Theo is op de boomstam geklommen naast de neergeschoten prediker, zijn schep nog steeds in de handen. Zodra hij haar, Tom en Kevin terug ziet keren zwaait hij. “Hebben jullie hem te pakken gekregen?”