Op plateau bekend als Aguavista was het uitzicht altijd schitterend. Op goede dagen kon je de schittering van de torens van Torquil zien, en de masten van de schepen in Puerto de la Muerta. Vealvilla strekte zich uit onderaan de uitgestrekte rotspartijen. Een aardig deel van de hardbevochte grens tussen Keizerrijk en de Noorderlijke Allianties is zichtbaar, en dat maakte deze plek een populaire voor de generaals van de Allianties. Ook Keizer David de Grote voerde enkele van zijn belangrijkste veldslagen vanaf hier aan.
Vandaag is het uitzicht anders. Vanaf deze hoogte is het einde goed te zien. De torens van Torquil zijn niet meer. Puerto de la Muerta licht voorbij de cirkel van dichte mist, die in de nacht felrood opkleurt als teken van de vuurzee die er in verstopt zit. En Vaelvilla… Ilona wil er niet naar kijken, maar ze haalt opgelucht adem als de wind eindelijk draait, en daarmee de geluiden en de geuren van een stad die in het einde valt eindelijk verdwijnen. Alleen het geluid van de dicterende stem blijft over, een monotone bas, zachtjes ondersteund door het gekras van meerdere pennen.
(meer…)