Uit de geschriften van Aymer, bewaarder van het archief van Driscoll, Torquil.
Al in het verre verleden bestudeerden de stervelingen van onze wereld de vormen van kracht. Magiërs van alle soorten lieten sporen achter over hun eigen kunnen en dat van anderen, en over de verschillen die hiertussen bestaan; al in tekeningen die we vinden in oude grotten staat dit opgetekend. Duidelijke gebieden werden gedefinieerd. Zij die hun kracht vonden in de Elementen waren Elementalisten. Zij die hun kracht vonden in de Goden waren Priesters. En zij die elders hun kracht vonden waren Occultisten. En zoals de beheersers van deze krachten apart bekeken werden, zo ook de bronnen van kracht. Goden, Elementen, Occulte Krachten; het waren zaken die geen overlap of verbinding hadden. Geen enkel document uit onze vroege geschiedenis spreekt over dergelijke zaken.
Dit alles veranderd rond het jaar 2500, volgens de resterende geschriften. Het waren roerige tijden. De Elfen leefden nog in de grote wouden die tegenwoordig bij het Keizerrijk horen. De dwergen waren nog teruggetrokken in de duistere tunnels van Orothan’s Spine. Maar aan de zuidelijke kusten leefden de mensen en bouwden hun civilisaties langzaam op. In hun inhaalslag op de oude rassen lieten ze weinig onaangetast, en dat had gevolgen. Het was in deze tijd dat de Necromancer Kalithé het sterfelijke ontsteeg en tot het pantheon toetrad. En het is ook in deze dagen dat de oude eilanden van de Sutri onbewoonbaar werden, waardoor ze zich aan het vaste land vestigden bij een jonge vulkaan.
Uit diezelfde tijd stammen de eerste verhalen over de Allianties die nu zo’n normaal onderdeel van het leven zijn geworden. De oudste verhalen gaan over ontmoetingen met de wezens die we nu nog steeds als mysterie beschouwen. Eerst kwam Elysion, een gedaante als gemantelde mist, een stem als de fluisterende dood. Later kwam Seiavioto, een wezen van drie gezichten, pas na jaren herkend als één enkel wezen. Waar deze wezens kwamen, ontstonden de eerste geruchten over de Allianties.
De meesten denken dat het de Goden waren die de Allianties begonnen. Wellicht dat de Moeder twee zo tegenovergestelde Goden aanwees om het Pantheon te verbinden aan de andere krachten in de wereld. Weer anderen zeggen dat de mysterieuze Elysion en Seiavioto al bestonden vóór de Allianties, en dat zij de krachten samenbrachten. En natuurlijk zijn er een paar die beweren dat het de Occulte Krachten waren die het proces begonnen, of zelfs de Elementen. Maar deze Krachten zijn zonder persoonlijkheid en wil, zonder sturing en stem… Hoe dan ook, de Allianties bestaan.
Het wezen Elysion spreekt in fluisteringen voor de Alliantie van Kalithe, Mist en Necromantie. Zij worden gezien als de Alliantie van het verleden en van de dood. In hun handen liggen de geheimen die door de tijd verloren zijn geraakt, de kracht om het verleden te behouden, en de dood te overwinnen. Veel stervelingen zijn bang voor deze Alliantie, maar de wijzen weten dat deze Alliantie een onvermijdelijk deel van de wereld beheren. Na het leven komt de dood, alle kennis kan verdwijnen, en iedere hartslag behoort een moment later enkel nog tot herinneringen.
Het wezen Seiavioto spreekt in drie stemmen voor de Alliantie van Rystill, Lava en de Druides. Zij worden gezien als de Alliantie van de toekomst en van het leven. In hun handen liggen de wonderen van geboortes en ontkieming, de kracht om de toekomst te laten ontvouwen, en om telkens nieuw leven te laten ontstaan. Wie denkt dat dit een kracht van vrede en vreugde is, kijkt te simpel naar de wereld: Vruchtbare grond is vaak het gevolg van vernietigende vuren, leven voedt zich telkens op de de dood, ook de natuur is meedogenloos.
Zoals de richting die de Goden ons leven geven zo zelden is aan te wijzen, zo ook is ook de sturing die de Allianties aan de wereld geeft vaak een geheimzinnig geheel van fluisteringen en windvlagen. Zij die de Allianties besturen zijn er toch van overtuigd dat deze samenwerkende krachten grote invloeden uit kunnen oefenen. Daar waar Seiavioto zich toont volgen vaak succesvolle oogsten, worden tweelingen geboren en spreken de smeden over de hitte van de vuren. Daar waar Elysion gelopen heeft worden eeuwenoude geschriften teruggevonden, overleeft een oude hond het verrassend lang en blijkt een verstopte Necromancer in het bos plotseling een geneeskrachtig kruid te kennen om een zieke grootmoeder te redden. Maar ook waar de Stemmen van de Allianties niet gezien worden, kan een gepreveld gebed naar de Allianties verschil brengen…