Imperial College of Inquest and Conquest

Dit is een klein deel van de beproevingen van de Imperial College of Inquest and Conquest, die zich gevestigd heeft in Outpost 47. 

Professor Zuydewater zette voorzichtig een datum achter een van de namen in zijn boek. Het was altijd een pijnlijke gebeurtenis als een student op afstudeermissie overleed en altijd was hij degene die het slechte nieuws mocht vertellen.

Onvrijwillig dwaalden zijn ogen naar de namen van dit jaar. Het was een onwaarschijnlijke groep jonge mensen,  zonder duidelijke leiding of voorbeeld. Sommigen waren hun leeftijd ver vooruit, anderen had hij met enige dwang de wereld in moeten sturen. Van een aantal had hij zelfs al een onderzoeksvoorstel mogen ontvangen en toch voelde hij zich niet op zijn gemak.

Outpost 47 had onschuldig geleken maar de eerste correspondentie met de studenten had het tegendeel bewezen. Corruptie, ondoden en een poort die blijkbaar de bron geweest was van al het kwaad wat de laatste tijd het land overspoeld had. 13 studenten had hij ernaar toegestuurd en ondanks hun goede wil, hun vermogen nieuwe vrienden te maken en de aanwinst van 4 nieuwe studenten maakte hij zich grote zorgen. Hoeveel zouden er dit jaar terugkeren?


Met een zwaai van een blauwe mantel plofte Lenore neer op een van de bankjes van de Imperial College of Inquest and Conquest dependance in Outpost 47. Ze sloeg haar boek open, greep een pen en begon te schrijven. “Hmmmmm, ligt het aan mij, of hebben we echt de meest avontuurlijke afstudeermissie ooit?” dacht ze. “Mijn grootmoeder heeft moeite moeten doen om een goed onderwerp te vinden voor een epos, ik heb volgens mij teveel onderwerpen!”

Ze keek even naar het schoolbord wat midden in het kamp stond. In negen punten stonden de belangrijkste dingen die er gebeurd waren onder elkaar, met bovenaan “1. Waar is onze hinderlaag?”

13248429_10209471098197003_5721478383362861501_o

Lenore kauwde even op de achterkant van haar vulpen en streepte de hinderlaag door op haar lijst met potentiele afstudeeronderwerpen, en schreef erbij: “Geen nieuwe informatie. Hier zit geen verhaal in, te cliche.”

“We bespreken de hinderlaag wel bij het volgende academische kwartiertje, hij kan net zo goed van het bord af. ” mompelde Lenore in zichzelf.

Ze greep een leeg blaadje en begon te schrijven. Als klasseoudste werd er verwacht dat ze af en toe bericht naar het College stuurde. Ze kon dat maar beter eerst doen, daarna was er weer tijd voor afstuderen. Tenminste, als er niet weer vreemde wezen uit het bos kwamen zetten.

“Beste Professor Zuydewater, dank u wel voor uw laatste correspondentie. Vanuit Outpost 47 is niets nieuws te melden, het is hier nog steeds avontuurlijk.”