Setting

“Waarheid? Oh, mijn kind, je hebt geen flauw benul…” ~ Bargen, priester uit Buddoun’s Groeve

De wereld van Omen is een wereld vol van verhalen, en iedereen die taveernes, kampvuren of handelskaravanen heeft bezocht krijgt er veel mee. Op deze pagina vind je een overzicht van de kennis die je uit dat soort verhalen kan halen. Bepaal zelf maar wat je weet, en wat je niet weet. Maar onthoud vooral: De wereld van Omen is een mix van waarheid en leugens, van kennis en gerucht, van overdrijven en wegmoffelen. En dat telt net zo goed voor alles wat hier geschreven staat…

“Reizen? Ach, ik weet niet eens of ik morgen kan eten.” ~ Hendrik Jaapszoon, boer in dienst van Graaf In De Boom.

De wereld is hard, dat weet iedereen. De bergen zijn koud, de zee is woest, de bossen wemelen van wilde dieren en de dorpen zitten vol bedriegers. Een zoon van een boer wordt zelden meer dan een boer, en zelfs een prins kan makkelijk van zijn voetstuk vallen en in het slijk belanden. Voor de meesten is een dagelijkse warme maaltijd een onvoorstelbare luxe. Maar tussen alle armoede, kou en pijn lopen genoeg gelukszoekers die rond weten te komen, en de wereld met andere ogen durven te zien…

“Ha, spreek me niet over goden! Stemmen die te pas en te onpas praten, maar hoe vaak heb je ze al iets zien dóen?” ~ Thea Kustkind, studente aan de Ivoren Toren.

De wereld is niet bijzonder, dat weet iedereen die niet meer in sprookjes gelooft. De goden mogen hun woorden dan verspreiden via hun priesters, hun daden zijn zelden tastbaar of zichtbaar in de dorpen en steden. Wonderen bestaan niet en de meeste verhalen zijn leugens, dat zal in iedere taveerne gezegd worden. De elementen zijn logge krachten die gecontroleerd kunnen worden, en als ze je over weten te nemen is dat je eigen zwakte, zegt elke professor in de magische kunsten. Elfen, mensen, dwergen… Uiteindelijk zijn ze allemaal gewoon maar stervelingen. Maar wie durft nu echt met zekerheid te zeggen dat er niemand is met een groter plan?

“Het gaat mis, dat is het enige wat ik weet. Zoals het nu gaat, zal alles uit elkaar vallen…” ~ Professor Doctor Albert Weinar van Saldrad.

De wereld is eindig, dat weet iedereen die zijn oren open houdt (oftewel, bijzonder weinig mensen). Verhalen over een kist, een lijst en een apocalyps worden her en der gefluisterd, maar bijna niemand weet écht hoe het zit. Sommige zeggen dat ze uit een eerdere Cyclus komen, een wereld vóór deze wereld. Maar wat is de werkelijke waarheid?

Omen logo

Wereld

De meeste inwoners van steden of grotere dorpen zullen wel eens een kaart gezien hebben van hun eigen land, of zelfs van de hele bekende wereld. Ze kennen het land waar ze in wonen en degene die over ze heersen. Maar ja, wat moet de gemiddelde sterveling nou met kaarten van verre landen of verhalen over verre volkeren? Je mag blij zijn als je ooit een echte stad ziet, laat staan dat je de grenzen van een land kan opzoeken. En dus hangt iedereen aan de lippen van reizigers en bards, die hun gretige publiek uitgebreide verhalen vertellen over de vele landen op de kaart.

Het grote rijk van de mensen, het afgezonderde rijk van de elfen, de dwergen in hun bergen en de wilde landen waar van alles en nog iets leeft; het zijn allemaal bronnen van verhalen. En natuurlijk gaan diep in de nacht ook de verhalen over de meermensen die diep in het zoete water leven, over de geesten die nog steeds in de verlaten graafwerken van de gevluchte dwergen ronddwalen, en over de kwaadaardige magiërs die in een enorme toren middenin een nog grotere krater leven. Maar ja, diep in de nacht kan je de verhalen maar beter niet te serieus nemen.

Of ze de verhalen geloven of niet, de gemiddelde sterveling weet wel iets over de wereld die de kaarten weergeven. Maar wat er buiten die kaarten ligt, dat is bij de meesten onbekend. Natuurlijk gaan er verhalen over avonturiers die verder reizen dan de kaartenmakers ooit deden. De meeste kwamen nooit meer terug, andere vertellen wilde verhalen over ongelofelijke landschappen waar de wetten der natuur niet meer lijken te bestaan. Een enkeling zweert er de goden zelf te hebben ontmoet. Maar goed, een persoon die besluit om dit soort reizen te gaan maken, was sowieso al niet goed bij zijn hoofd.

Volgens de gemiddelde boer is de wereld groot, enorm zelfs. Een Hertog zal verzuchten dat zijn landen te groot zijn om persoonlijk te overzien. Reizigers zeggen dat de rijkswegen de wereld kleiner hebben gemaakt. Priesters van Trovat scheppen op over recordreizen: Van Iltharion naar Amsdan te voet in 80 dagen, van Overleeg naar Benice varen in 30 dagen, het Doodsval-pad volgen met een kar in 2 weken. Onder de dwergen gaat een gezegde: De lange tunnel is duizend keer langer als de hoogste berg hoog is. De elfen vragen zich slechts stilletjes af wat er gebeurd was als de klap die de enorme krater in hun landen veroorzaakt twee of drie maal zo groot was geweest…

Hieronder zie je de kaart van de wereld. Op de pagina’s van de verschillende landen (te vinden via de teksten onder de kaart) zijn detailkaarten van de verschillende gebieden te vinden.

De wereldkaart is te verdelen in grofweg vier gebieden: De drie grote rijken en de wilde landen. In ieder rijk leeft één van de drie grote rassen het meest, al zijn ze zelden de enige. In de steden van de mensen lopen genoeg dwergen en elfen rond. Menselijke handelaren bezoeken de elfensteden. En zelfs in de mijnen van de dwergen kan soms een elf gezien worden…

Het Keizerrijk Laoghairnon – Rijk der Mensen
De meeste mensen geloven dat het Keizerrijk Laoghairnon de oudste van de bestaande landen is. Natuurlijk zijn de dwergen en elfen het daar niet mee eens, net als de meeste geschiedkundigen, maar dat kan de inwoners van het Keizerrijk weinig schelen.

Ooit was het Keizerrijk slechts een verzameling losse landen en steden. Maar in de vroege levensjaren van David Laoghair voerde hij een grote militaire campagne uit om al deze landen samen te voegen, met groot succes. Nog vóór zijn dertigste levensjaar werd hij gekroond tot Keizer David de Eerste, en nog steeds zit hij op zijn troon in Torquil. Onder zijn hoede is het Keizerrijk gigantisch geworden en gebleven, en overal wapperen de geel-zwarte vlaggen vol trots.

Wil je meer weten over het Keizerrijk Laoghairnon, en over de verschillende Hertogdommen? Klik dan hier.

Wil je meer weten over Keizer David Laoghairn? Klik dan hier.

Ylyndriad – Rijk der Elfen
Lange tijd was het Elfenrijk volledig geïsoleerd van de landen van de mensen en de dwergen. Ze wilden niets te maken hebben met de mensen die hen minachtend beschouwden, of de dwergen die claimden de grond beter te kennen dan wie dan ook. Hun grenzen waren gesloten, slechts zéér zelden kwamen vreemdelingen bij hen over de drempel.

Pas toen het Keizerrijk verenigd was, begon de noodzaak van communicatie met de buitenwereld zichtbaar te worden: De militaire macht van de buren werd simpelweg te groot om te negeren. Onder leiding van de familie Ylyndar, al eeuwenlang de machthebbers, openden de Elfen diplomatieke kanalen naar de buitenwereld en begonnen ook de grenzen minder gesloten te raken.

Oud als het Elfenrijk zelf is de subtiele splitsing tussen de elfen in de steden (die zichzelf ook wel Hoog-elfen noemen) en de elfen in de wouden (Woud-elfen). Hoewel ze zichzelf als één volk zien, en allen luisteren naar de heersers in Iltharion, leven ze totaal verschillend van elkaar. In de steden vind men de hoogstaande cultuur, vol schoonheid, properheid en vooral blijvendheid. In de wouden vind men de verbinding met de natuur, de eeuwenoude kennis, en de omarming van de vergankelijkheid van zelfs het langst levende ras.

Wil je meer weten over het elfenrijk? Klik dan hier.

IJzerhaard – Rijk der Dwergen
In de vroege dagen van de wereld leefden de dwergen in de tunnels onder Orothan’s Spine. Maar uit het duister van de diepste tunnels kwamen wezens die hen verjoegen uit hun thuis, en dwongen een nieuwe plek te vinden. Zo kwamen de twee overgebleven clans van de Dwergen, clan Holger en clan Murdaral, aan bij de bergketen die nu bekend staat als Holger’s Reach.

In, op en onder Holger’s Reach wonen de dwergen. Clan Murdaral leeft dicht op de oppervlakte en soms zelfs erboven, terwijl clan Holger zich diep in de bergen begeeft en telkens verder graaft. Ze hebben geleerd van de fouten van vroeger, en graven niet meer dieper… Maar hun tunnels zijn niet minder lang geworden. De dwergen claimen dat hun tunnels onder alle bekende landen doorlopen, en dat ze overal in de wereld uitgangen hebben. Niemand spreekt hen tegen als ze zeggen dat alles onder de oppervlakte van hun is, omdat niemand iets zou kunnen met zo’n eindeloos doolhof aan tunnels.

Anders dan de mensen en de elfen hebben de dwergen niet één persoon of familie die de leiding heeft. De clans zijn onderverdeeld in Haarden, een soort gigantische families, en de oudste van ieder van die Haarden neemt zitting in de raad van Aardouders. Deze raad neemt alle beslissingen die van belang zijn, en is verantwoordelijk met de communicatie met ‘buiten’.

Wil je meer weten over de dwergen? Klik dan hier.

De Wilde Landen
Buiten de drie grote rijken is er niet veel meer land over. Toch is er nog een hoekje van de wereld waar geen keizers, hertogen, families, stamoudsten, professoren of raden de wet bepalen. Het is grotendeels niemandsland, en dus heeft niemand het ooit een naam gegeven, maar het staat bekend als de Wilde Landen. Hier wonen kleine stammen van mensen en elfen, en vast nog andere wezens, vaak enigszins primitief, geadviseerd door priesters en sjamanen. Er lopen wilde dieren die nergens anders te vinden zijn. En beschermd door een uitloper van de bergen is één prachtige grote stad te vinden, waar een eeuwenoude heerser onverstoorbaar op zijn troon zit.

Wil je meer weten over de Wilde Landen? Klik dan hier.

Het dorp Oudeschacht
Het dorp lijkt een onbennulige plek, op de kruising van de Laan van Brenna en de Grijze Straat, aan de grens van het Hertogdom Brenna. Het schijnt in het verleden ook wel eens onderdeel van Vaelvilla geweest te zijn, maar dat herinnert niemand zich meer. Niets zou dit dorp interessanter moeten maken dan de reizigers die er doorheen trekken… Maar toch.

Het is een dorp met een lange geschiedenis, waar geruchten gaan over een oorsprong van vele ondoden, een poort naar de hel, catacomben waar een eeuwenoude keizer begraven ligt, en een richtingaanwijzer die magische krachten wordt toebedeeld. Onderzoekers hebben in ieder geval documenten geschreven over diepe gangen onder het dorp, vol tekenen van een oude beschaving. Er wordt gefluistert dat de krachten van die verloren samenleving het dorp ‘anders’ maken dan al die andere dorpjes in de buurt… Of komt dat toch door die richtingaanwijzer?

Reizigers van over de hele wereld komen hier naar toe, met net zo verschillende redenen daartoe als achtergronden en geschiedenissen. In groepjes of alleen zijn ze in het dorp komen wonen… Maar er gaat maar zeldzaam iemand weg. Wil jij meer weten over dit dorp? Kom het meemaken tijdens de volgende Omen!

Omen logo

Goden

Waar je ook komt in deze wereld, de goden worden er gekend. Niet iedereen aanbidt ze, zelfs niet iedereen gelooft in ze, maar hun namen worden overal gehoord, en de meeste steden hebben tempels naar meerdere goden. Gelovigen zeggen de stemmen van de goden te horen aan de altaren, priesters zeggen dat ze hun god gezien hebben in visioenen of zelfs in levende lijve. Sommigen zeggen dat de goden samen hoog op een berg wonen, anderen zeggen dat de goden overal te vinden zijn, weer anderen vertellen dat een god leeft in zijn volgelingen. Het maakt niet uit wat je gelooft, naar wie je bid of waar je reist, één ding valt niet te ontkennen: De goden hebben invloed op de wereld, en hun priesters hebben toegang tot krachten die angstaanjagend kunnen zijn.

De Goden van Omen zijn hieronder weergeven. Klik op de plaatjes om meer informatie over een God te lezen.

Moeder Tristeza
Liefde
Beloftes
Zonden
Angharad
Dood
Hiernamaals
Herdenking
Catrion
Lot
Tijd
Illusie
Doran
Eer
Wraak
Volharding
Driscoll
Kennis
Wijsheid
Mystiek
Haldor
Orde
Rechtvaardigheid
Biecht
Kalithe
Eeuwigheid
Preservatie
Ontstijging
Het Kind
Vrijheid
Ambitie
Verzet
Moira
Vrede
Genezing
Neutraliteit
Rystill
Natuur
Jacht
Balans
Shivaun
Oorlog
Strijd
Opoffering
Trovat
Reizen
Handel
Geluk
De Waakster
Zienerij
Waarheid
Geheimen
Omen logo

Rassen

Mensen

Van het mensenras is de minste geschiedenis beschreven in de boeken van de bekende wereld, al zijn ook zij al zeker twee millennia aanwezig. Alleen in de bibliotheken van de elfen zijn nog teksten te vinden over hun aankomst. Sommige teksten spreken over schepen uit het zuiden, anderen van een exodus uit het noordoosten, van ver voorbij de horizon. Het Keizerrijk wijst naar zulke tegenstrijdigheden en noemt alle verhalen over de oorsprong van de mensen onzin: In hun visie waren de mensen er altijd al, en hadden de elfen en dwergen simpelweg geen oog voor zaken voorbij hun grenzen.

Het mensenras is niet alleen het jongste maar ook een van de kortst levende rassen; een mens wordt niet veel ouder dan 80 jaar, zelfs in tijden van vrede en voorspoed. Wanneer de elf een leeftijd heeft bereikt dat ze net als volwassen gezien wordt, is een mens al aan de oude kant. Toch hebben deze jongelingen een sterke stempel gedrukt op de geschiedenis. In grote delen van de wereld zijn ze bij verre uit het meest talrijk.

Het mensenras is zo divers als er leven is in een bos. Wetenschappers proberen hen soms in groepen op te delen: Ze spreken over stedelingen en plattelanders, over binnenlanders en riviervolk, over adel en plebs, over Keizerrijkers en Wilde Landers. Voor andere rassen lijken dit vaak triviale verschillen, maar de gemiddelde mens raakt aardig gepikeerd als je hem voor een lid van een andere groep aanziet. Maar de fysieke verschillen tussen de mensen zijn klein. Een buitenstaander kan enkel aan kleding, accent en gewoontes aflezen bij welke groepen een mens hoort, en zelfs dat is geen garantie. Toch zijn de groepen wel degelijk anders. Stedelingen zijn haastiger dan plattelanders. Binnenlanders zijn lomper dan riviervolk. Adel heerst over het plebs. Keizerrijkers voelen zich verenigd, Wilde Landers voelen zich vrij, en dan zijn er ook nog de zeldzame mensen die gekozen hebben te wonen bij de elfen of de dwergen. Kortom: Iedere mens is anders.

In sommige dingen lijken alle mensen wél op elkaar. Het is een eigenwijs ras, met een sterke eigen wil, waar continue verandering doodnormaal is. Onder mensen zijn geen twee dagen hetzelfde, en is geen enkele heerser écht zeker van zijn macht, behalve misschien dan de Keizer zelf. Zelfs geloof is voor de meeste mensen minder belangrijk dan dat een priester eigenlijk zou willen toegeven. De naam van de goden zal nooit licht gebruikt worden, maar devoot elke dag een gebed opzeggen blijkt een zware opgave.

Wil je meer weten over de verschillende mensen uit het Keizerrijk, verdeeld over de Hertogdommen? Klik dan hier.

Wil je meer weten over de Wilde Landers? Klik dan hier.

Wil je meer weten over het systeem van adel en feodaliteit dat door grote delen van de mensheid gebruikt wordt? Klik dan hier.

Elfen

De Elfen zelf zeggen dat zij al het langst op deze wereld rondlopen. Hun geschiedenissen gaan ruim drie millennia terug. Maar misschien komt dit simpelweg omdat de elfen ouder worden dan de anderen: Een elf kan gerust 150 worden, als er geen ongeluk op zijn pad ligt.

Een elf in een mensenstad als Torquil kan rustig rondlopen. Met een kap op zal ze vaak amper herkend worden. Toch verschillen de elfen in méér van de mensen dan de lengte van hun oren. Vaak zijn ze langer en dunner, al zijn er talloze uitzonderingen. Maar vooral hun blik op de wereld is simpelweg anders. Al zolang de elfen over de wereld rondlopen, lijken ze dichter op de Magie te staan dan andere rassen. Misschien is het slechts omdat ze meer tijd hebben, maar ze lijken zich minder bezig te houden met de veranderingen van de wereld, en meer met haar continuïteit. Elfen kijken naar de lange weg, en proberen veelal verandering te voorkomen, koste wat het kost.

Hoewel de elfen zichzelf tegenwoordig als één volk beschouwen, is er wel een duidelijke verdeling tussen de elfen te onderscheiden. Sommige elfen leven het liefst in de steden, omringd door hun eeuwenoude historie en cultuur. Andere elfen leven liever in de wouden, te midden van de natuur en al haar vergankelijkheid. Hoe die splitsing precies ontstaan is, kan niemand met zekerheid zeggen, maar in de paar boeken die zijn overgebleven over die tijd staat één mythe vooraan.

Aldur en Araima waren broeder en zus in een invloedrijke familie toen de wereld nog jong was. Aldur was gefascineerd door magie en zijn vele uitingen, en spendeerde zijn dagen met het onderzoeken van alle verschillende vormen van magie. Araima was geïnteresseerd in de natuur om haar heen en verzorgde de grote tuinen van de gronden van hun familie. In haar omzwervingen in deze tuinen begon zij een verhouding op te bouwen met Rystill, en leerde van haar hoe zij de natuur kon helpen en de natuur haar.

Aldur trachtte ondertussen in zijn ivoren toren de esoterische mysteriën van de wereld ontrafelde. Hij besloot dat een uitbreiding van het de invloed van de elfen hoog nodig was, omdat zijn kennis nu beperkt werd door de grenzen van het rijk. Een oorlog met de Beastmen en de creaturen van het woud zou de makkelijkste manier zijn om dit te bereiken. Hij maande zijn contacten tot oorlog en al snel werden de eerste stukken bos vrij gemaakt voor uitbreiding van het ontpoppende elfen-rijk.

Araima had in eerste instantie deze misstap niet door, maar toen zij deze aanschouwde confronteerde zij Aldur in zijn toren. Niemand weet exact wat daar gebeurd of gezegd is… Maar na de confrontatie trokken de volgelingen van Araima de bossen in, zwerend dat zij de schade die hun volk had aangericht recht zouden zetten, en dat zij de bossen zouden bewaken tegen Aldur en de zijne.

“Beknopte Geschiedenis van het Elfenras”, pagina 3512, door Anthazal Kyndar

De ergste wonden uit die tijd zijn geheeld, en de elfen leven samen in één rijk. Toch is de splitsing duidelijk te herkennen in het elfenvolk. Zij die zichzelf Hoog-elfen noemden leven in de steden, in hun nette kleding, hun kin in de lucht en in hun handen vaker een boek dan een gereedschap. Zij die bekend kwamen te staan als de Woud-elfen leven in de bossen, gekleed in de materialen die ze daar vinden, hun ogen op de wereld om hun heen en aarde onder hun vingernagels. Maar de twee groepen waarderen elkaar, en zien dat ze elkaar nodig hebben.

De meeste elfen leven in het Elfenrijk Ylyndriad. Wil je daar meer over weten, klik dan hier.

Ook in de wouden van de wilde landen leven nog grote getalen Woud-elfen. Wil je meer over dit gebied weten, klik dan hier.

Dwergen

De dwergen zelf zijn er van overtuigd dat er niemand langer in deze contreien rondloopt dan zij. De elfen zweren erbij dat ze in de begindagen van hun rijk geen dwerg gezien hebben, maar daar hebben de dwergen een simpele verklaring voor: Ze zaten ondergronds, een plek waar de elfen niet komen. Deze oneenigheid is een van de vele redenen dat elfen en dwergen elkaar niet vaak mogen. Ze zijn dan ook erg anders. Waar de elfen meestal langer en dunner zijn dan de mensen, zijn de meeste dwergen juist wat korter en steviger gebouwd. Een dwerg wordt pas als oud gezien wanneer hij de 100 jaren heeft gepasseerd, en kan tot wel 125 jaar oud worden.

Onder de grond bouwden de dwergen eeuwen aan hun rijk en hun rijkdom. Dwergen zijn harde werkers, doorzetters die niet van stoppen weten als ze een doel voor ogen hebben, en met een eindeloos geduld om dat doel te behalen. Ze geven niet veel om de grote mysteriën van de magie, en aanbidden de Goden veelal met hetzelfde doel als alles in hun leven: Het zijn hulpmiddelen om de voortzetting van hun rijkdom, hun familielijn, hun ambacht of iets anders te bereiken. Weinig is gratis bij de dwergen: Alles heeft een waarde, en ruilen is altijd de basis.

Ooit woonden de dwergen in Orothan’s Spine. De bergen waren rijk aan goud, ijzer en andere delfstoffen. De dwergen kenden voorspoed en leefden in vele clans, tot eeuwen geleden de monsters van de nacht kwamen. Binnen enkele decennia was de dwergen bevolking flink uitgedund en waren alleen de clans Holger en Murdaral nog over. De twee clans besloten hun thuis te verlaten en op zoek te gaan naar een nieuwe plaats om te wonen.

Hoewel deze twee clans samen een nieuw thuis vonden in de bergen die nu bekend staan als Holger’s Reach, zijn er hele duidelijke verschillen te merken tussen de twee groepen. Clan Holger leeft diep onder de grond. Ze komen zelden in het daglicht en besteden hun tijd aan het verlengen van hun tunnelnetwerk en het zoeken naar waardevolle stenen en metalen. Ze gooien zelden iets weg, en repareren het alleen als het hoog nodig is. Holger-dwergen zijn veelal kalme figuren, totdat ze tegen de haren in gestreken worden, dan kunnen ze plotseling fel worden. Clan Murdaral leeft juist aan de oppervlakte en gaat niet ver van het zonlicht. Het zijn ambachtsmannen en -vrouwen die graag dingen maken en verhandelen. Ze houden van mooie dingen en maken regelmatig iets nieuws voor zichzelf en hun familie, ook al kan het oude nog tijden mee. Ze zijn energieker dan hun broeders uit de tunnels, en worden niet snel boos. Als iemand kritiek heeft, zullen ze eerder uitgebreid doormaken, want bijna iedere Murdaral dwerg is bijzonder perfectionistisch en altijd op zoek naar verbeteringen.

Zelfs voor buitenstaanders is het onderscheid tussen de twee clans veelal makkelijk te zien: De dwergen van Holger dragen hun baarden lang, de dwergen van Murdaral liever kort. Bovendien, als iemand buiten het dwergenrijk een dwerg ziet, is het bijna altijd een Murdaral dwerg, want de Holger-dwerg die het daglicht opzoekt is de grote uitzondering in zijn clan.

Wil je meer weten over het rijk waarin de dwergen zich verenigd hebben? Klik dan hier.

Buiten het dwergenrijk vind je de meeste dwergen in Hertogdom Brenna, dat door een dwerg bestuurd wordt. Wil je daar meer over weten, klik dan hier.

Andere rassen

Van alle rassen zijn de mensen, elfen en dwergen bij verre na het meest talrijk in de bekende wereld. Maar er zijn er zeker meer dan deze drie. Er is vrij weinig bekend over de andere rassen, en de gemiddelde sterveling heeft geen tot weinig kennis van deze wezens. De meesten hebben ze nooit gezien, sommigen hebben nog nooit van ze gehoord. Hun namen komen het meest voor in sprookjes en fabelen, om kinderen te verwonderen of angst aan te jagen. Hieronder beschrijven we enkele rassen, maar wie weet wat er nog meer rondloopt in de donkere wouden of duistere bergen?

Sedrunai
Dit volk wordt ook wel het meervolk genoemd. De sprookjes vertellen dat ze leven in diepe wateren en slechts heel zeldzaam het vaste land opzoeken. In sommige verhalen zijn het geesten, in anderen vissen die soms de vorm van een mensachtige aannemen, maar meestal zijn het geschubde mensachtigen die het eeuwige leven genieten in het water, maar altijd onfortuin vinden als ze op land stappen. Een Sedrunai ontmoeten is een kans om eindeloze kennis te vergaren, want de diepste wateren herbergen grote geheimen.

Beestmannen
Menig kind heeft nachtmerries gehad over de wezens waarin de wildheid van dieren en de moordzuchtigheid van mensen is gecombineerd, die uit de diepste wouden komen om hem uit het bed te lichten. Wetenschappers maken het een minder spannend verhaal, en spreken slechts over een vervallen tak van het mensenras, die veel intelligentie en beschaving hebben ingeruild voor een terugkeer naar de oude, wilde paden. Één ding is duidelijk: Beestmannen zijn gevaarlijk, en er valt niet mee te praten. Het is maar beter om ze niet kwaad te maken.

Goblin
Niemand kan zeggen een goblin gekend te hebben. Zelfs in de sprookjes zijn het wezens die vluchtig langskomen, hun neus in zaken steken waar ze niets mee te maken hebben, en dan weer verdwijnen. Ze lijken alles grappig te vinden, en totaal geen gezamelijk doel voor ogen te hebben. In vrijwel elk sprookje of legende vind je er wel één; elk verhaal heeft tenslotte een grappig, onhandig, humoristisch personage nodig.

Speelbare rassen

Iedere speler op Omen kan een mens, dwerg of elf spelen. Hiervoor is geen verder overleg nodig. Wel kan je eventueel bij de spelleiding specifieke vragen stellen, om kennis te krijgen die iemand van dat ras zou hebben.

Goblins zijn in geen enkel geval speelbaar. Ook achtergronden met dergelijke wezens erin worden in principe afgekeurd. Andere rassen, ook anders dan hier genoemd, kunnen alleen gespeeld worden in overleg met de spelleiding. Je kan een idee aan ze voorleggen, en dan kan er in overleg gekeken worden wat er mogelijk is. Houdt er wel rekening mee dat we een erg sterke voorkeur hebben voor de ‘standaard’ rassen.

Omen logo

Magie

Het is overal, maar niemand kan het echt aanwijzen. Het is de kracht achter alles, maar laat zich makkelijk de wil opleggen door stervelingen. Het komt in vele soorten, maar de geleerden die hun leven er aan wijden zeggen vaak dat het uiteindelijk allemaal hetzelfde is. Magie.

De wereld van Omen is vol met magie, maar niemand weet precies wat het is. Magiërs kunnen krachten gebruiken, maar ook zij weten niet waar die kracht vandaan komt. Veel geleerden hebben hun hele leven in het teken gezet om de raadselen van magische aard te kunnen ontsluieren. De meeste geleerden verdwijnen in de geschiedenis, maar die enkeling die het haalt stijgt tot gigantische hoogtes. De prijs voor het gebruik van magie is vaak hoog. Niet alleen omdat het gewone volk vaak angstig is voor magie, maar ook omdat sommige geheimen niet ontdekt mogen worden.

Er is een indeling te maken in drie categorieën van magie, waar de meeste stervelingen het over eens zijn. Geleerden blijven er eeuwig over kibbelen, en de gemiddelde boer heeft er nog nooit van gehoord, maar iemand die zich er kort in verdiept, hoort over de elementaire, spirituele en occulte vormen van magie. De gebruikers van alle vormen worden Magiers genoemd, maar men spreekt ook over Elementalisten, Priesters en Occultisten om de verschillende groepen aan te duiden. En dan zijn er nog de allianties, samenwerkingsverbanden die over deze categorieën heen lijken te stappen…

Elementaire Magie

Lava en Mist. Samen vormen zij alles wat er bestaat. De kracht van de twee elementen is sterk en onbuigzaam, vloeiend en alomvattend. Alles wat je ziet is gemaakt uit een combinatie van deze twee, van bomen tot wolken, van mieren tot mensen, van water tot brood.

Magiërs lijken een onuitputtelijke bron van kracht uit de elementen te kunnen halen en de elementen vragen nooit iets terug. De kracht van een elementair magiër is alleen begrensd door wat het eigen lichaam en geest aan kan. Toch zijn de elementen geen willoze krachten. Ze hebben inherente eigenschappen, en de magiers die zich in een element verdiepen nemen die vaak onbewust over.

Lavamagie brengt vernietiging en hoop. Het is de uitspatting van hitte en kracht die diep uit de aarde komt. Het is de warme bergtop waaruit vruchtbare grond ontstaat waar men een nieuw begin kan vinden. De vlammende stroming kan alles op zijn pad vernietigen, maar opent ook kansen voor nieuw leven.

Mistmagie herbergt kennis en diepe geheimen. Het is een kalme mist over de velden in de ochtend die diepere overwegingen inspireert. Het is een dikke mistbank waarin je geen hand voor ogen ziet en de totale wereld lijkt te zijn verdwenen. Een diepe inademing kan je wijsheden tonen die lang verborgen bleven, maar kan ook als een giftige wolk je lichaam binnendringen.

Er wordt gezegd dat de elementen zelf niet spreken. Toch hebben beide elementen plaatsgenomen in de Allianties, en klinken hun eigenschappen door in de Stemmen van de Allianties…

Wil je weten wat stervelingen denken over lavamagie? Klik dan hier.

Wil je weten wat stervelingen denken over mistmagie? Klik dan hier.

Spirituele Magie

Het Gift van de Goden, Priestermagie, Gebedsmagie, Devote Kracht: Allemaal namen voor hetzelfde. Een ware priester of devoot volgeling kan de krachten van haar god aanroepen, om te handelen in diens naam. Maar de kracht van de goden is niet gratis: Iedere god heeft zijn eigen verwachting van haar volgelingen, en die niet nakomen kan een snel einde maken aan alle verworven macht. Aan de andere kant geven de goden grootste giften aan de volgelingen die hun het meest naar het hart liggen, en zulke giften kunnen levens redden… of vernietigen.

De magie die je krijgt van een god, is sterk afhankelijk van de god die je aanhangt. Iedere god heeft haar eigen manieren om een stempel op de wereld te drukken. Iedere god heeft haar eigen mening over goed gedrag en slecht gedrag. Wil je meer weten over de goden? Klik dan hier.

Wil je weten wat stervelingen denken over spirituele magie? Klik dan hier.

Occulte Magie

Er zijn vele soorten magie die niets te maken hebben met elementen of goden, en de gemiddelde geleerde noemt deze soorten magie ‘occult’. Het is een verzamelnaam voor iets waar men eigenlijk niet zoveel over weet, waar een verbod op ligt, of waar grote vooroordelen over bestaan. Het zijn vaak gevaarlijke gebieden om je in te verdiepen, want als je niet precies weet waar de kracht die je gebruikt vandaan komt, hoe kan je dan weten wat voor prijs je zult betalen? Bovendien, het is niet eens helemaal duidelijk welke soorten occulte magie er bestaan…

Rituologie

Rituologie is van alle vormen occulte magie misschien de minst gevreesde, al is het maar de vraag hoe terecht dat is. Het is de kracht van mystiek en onvoorspelbaarheid, gevangen in een uiteengezette reeks handelingen waarin magie wordt gebruikt om iets te bereiken dat met spreuken onhaalbaar is. Een ervaren rituoloog kan bewegingen en woorden omzetten in immense kracht, en daarmee unieke effecten bereiken.

Wil je weten wat stervelingen denken over rituologie? Klik dan hier.

Bardische Kracht

De krachten van de Bards worden door veel stervelingen amper erkend als magie, al zijn Bards zeker magiërs. Het zijn entertainers, dichters, vertellers, geschiedschrijvers. Met hun vertellingen roepen ze emoties op, brengen groepen samen en maken helden uit doodgewone stervelingen. Waar ze ook gaan, hun stem wordt gehoord, ook door diegenen die eigenlijk niet zo nodig hoeven te luisteren naar vreemdelingen.

Wil je weten wat stervelingen denken over de magie van barden? Klik dan hier.

Druidisme

Druides worden gezien als zonderlinge figuren, die hun leven verbonden hebben aan de natuur om hen heen. Veel van hun kracht verstopt zich in hun eigen lichaam, dat niet altijd meer is zoals het hoort… De meesten vinden druides een beetje eng. Toch weet iedereen dat druides een groot nut kunnen hebben. Zij kennen de natuur, en de meest vaardige druides kunnen die kennis gebruiken om zelfs de dood op afstand te houden.

Wil je weten wat stervelingen denken over druïdisme? Klik dan hier.

Eclipse Magie

Iedereen kan een sterke Eclipse-magiër herkennen, als ze er wat langer bij rondlopen. Net als de kracht van eclipse, die voortkomt uit de dualiteit van zon en maan, worden eclipse-magiërs personen vol dualiteit. Van warm naar koud, van vriendelijk naar kwaad, van behulpzaam naar vijandig; het kan net zo snel gaan als een omschakeling in het weer. Toch valt er niet te ontkennen dat deze magiërs grote krachten kunnen gebruiken om de dualiteit van zon en maan tot uiting te laten komen.

Wil je weten wat stervelingen denken over eclipse-magie? Klik dan hier.

Zienerij

Zieners zijn gewild en gevreesd, bewonderd en bekeken met medelijden. Zij kunnen kijken op het grote web van verleden, heden en toekomst, en in hun visioenen zien ze een waarheid die voor alle anderen verborgen blijft. Maar dat soort visioenen hebben een grote prijs, want met iedere wijsheid die de ziener krijgt, ontstaat er ook een groeiende gekte in het hoofd. Een ziener die nog normaal is, is niet in staat tot grote visioenen. En een ziener die alles kan zien, kan er niets meer over vertellen.

Wil je weten wat stervelingen denken over zieners en zienerij? Klik dan hier.

Necromantie

Van alle vormen occulte magie, is de haat naar Necromantie het grootst. Necromantiers worden uitgespuugd en in sommige gebieden direct vervolgd door de wet. Niemand wil toch dat het lijk van een geliefde gebruikt wordt door een duister figuur? Toch zijn er ook andere verhalen over necromantiers, die proberen hun krachten te gebruiken voor een goed doel. Helaas eindigen die verhalen er vaak mee dat de goedbedoelende necromantier tóch een groot kwaad in de hand hielp…

Wil je weten wat stervelingen denken over necromantie? Klik dan hier.

Schaduwmagie

Minst bekend maar meest gevreesd van de occulte scholen is Schaduwmagie. Deze gevreesde, geheimzinnige kracht komt niet vrijwillig in het daglicht. Er wordt enkel over gefluisterd: Over deals met wezens in het duister, over leugens en geheimen, en over krachten dodelijker dan alle anderen… Schaduwmagiërs geven hun identiteit niet prijs, en dat maakt het lastig meer over ze te weten te komen. Dat voedt niet alleen de angst maar maakt schaduwen ook een geliefde zondebok.

Wil je weten wat stervelingen denken over schaduw-magie? Klik dan hier.

De Allianties

Ooit waren de verschillende vormen van magie losse eilanden, waar geen bruggen tussen bestonden. Maar dat is al heel lang geleden. Tegenwoordig zijn de twee Allianties alom bekend, feiten van het leven net zo vanzelfsprekend als een zonsopkomst. Iedereen weet van het bestaan van de Allianties, en kent de namen van de Stemmen van de Allianties, de mystieke wezens die spreken namens de verzamelde krachten.

De eerste Alliantie is die van Mist, Kalithe en Necromantie. Het is de Alliantie die zeggenschap claimt over het verleden en over de dood. In hun handen liggen de geheimen die door de tijd verloren zijn geraakt, de kracht om het verleden te behouden, en de dood te overwinnen. Veel stervelingen zijn bang voor deze Alliantie, maar de wijzen weten dat deze Alliantie een onvermijdelijk deel van de wereld beheren. Na het leven komt de dood, alle kennis kan verdwijnen, en iedere hartslag behoort een moment later enkel nog tot herinneringen. Voor deze Alliantie spreekt de Stem Elysion, een wezen van gemantelde mist.

De tweede Alliantie is die van Lava, Rystill en het Druidisme. Zij worden gezien als de Alliantie van de toekomst en van het leven. In hun handen liggen de wonderen van geboortes en ontkieming, de kracht om de toekomst te laten ontvouwen, en om telkens nieuw leven te laten ontstaan. Wie denkt dat dit een kracht van vrede en vreugde is, kijkt te simpel naar de wereld: Vruchtbare grond is vaak het gevolg van vernietigende vuren, leven voedt zich telkens op de de dood, ook de natuur is meedogenloos. Voor deze Alliantie spreekt de Stem Seiavioto, een wezen van drie gezichten.

Wil je meer weten over de Allianties? Klik dan hier.

Omen logo

Geschiedenis

De totale geschiedenis van deze wereld is niet in enkele boeken te vatten. Bibliotheken zijn er over vol geschreven, en over weinig dingen zijn de geschiedschrijvers het écht eens. Zelfs elementaire feiten, zoals de leeftijd van de wereld, worden betwist, want de jaartelling die de stervelingen gebruiken zou er honderden jaren naast kunnen zitten.

Toch zijn er wel dingen die, in ieder geval in grote lijnen, in alle geschiedenisboeken hetzelfde zijn. Neem, bijvoorbeeld, de indeling van de geschiedenis in perioden. Bijna alle geschiedschrijvers houden dezelfde tijden aan: Tot ruwweg het jaar 2000 praat men over de Tijd van Verandering, een tijd waar maar weinig over zeker is, maar veel legendes over geschreven en gesproken zijn. De duizend jaar daarna noemt met de Tijd van Verlichting, waarin de stervelingen de Goden ontdekken, en met de hulp van de Goden beginnen te bouwen aan samenlevingen die groter zijn dan dorpjes. Tussen het jaar 3000 en 3500 spreekt met over de Tijd van Komen en Gaan, waarin volkeren over de wereld bewegen en nieuwe huizen op zoeken. Vanaf 3500 spreekt met over de Tijd van Vereniging, waarin de verschillende rassen zich in enkele rijken vereniging. Of die Tijd al écht geëindigd is, is nog maar de vraag, maar veel geschiedkundigen zeggen dat dit tijdperk eindigde in 3925, met de dood en wederopstanding van de Keizer. De jaren daarna noemen ze dan slechts de Jonge Dagen, een tijdperk dat zijn naam pas in de toekomst zal krijgen.

De Tijd van Verandering

Voordat alles er was waren er alleen de elementen. Veel is hier niet echt over bekend. Er zijn geruchten dat de Dwergen en Elfen al vroeg in deze tijd bestonden, maar dat kan niet bevestigd worden. Uit de latere jaren van deze Tijd stammen de eerste geschriften, allemaal in handen van de Elfen. Wat we uit die teksten weten van vroeger is dat de wereld nog minder gevuld was en dat er speelruimte was voor de elementen, die meer in beweging waren dan ze tegenwoordig zijn. Of het door deze elementen komt of door de rassen zelf weet niemand, maar de stervelingen zijn zich gaan vestigen in het land, en waar zij kwamen, kwamen de elementen tot rust. De Dwergen huisden zich in de bergen nu genoemd Orothan’s Spine en de Elfen huisden zich in de bossen van de hele wereld. De mensen kwamen pas veel later op deze wereld terecht. Naast deze volkeren op de wereld waren er ook andere wezens, maar over hen is maar weinig bekend.

De Tijd van Verlichting

De tijd van verlichting wordt getekend door twee belangrijke gebeurtenissen: De openbaring van de goden tot de stervelingen, en het ontdekken van landbouw met als gevolg daarvan het ontstaan van steden en noemenswaardige samenlevingen.

Het is vrijwel onmogelijk om in de weinige geschriften uit deze hele vroege geschiedenis jaartallen te halen. De beste gok is dat de verschillende Goden zich rond het jaar 2000 aan de stervelingen openbaarden, veelal via profeten die met de Goden spraken. Zij waren toen nog niet met zo veel als nu. Moeder Tristeza kwam eerst, samen met Het Kind, Catrion en Rystill. Niet veel later volgden Angharad, Moira en Driscoll. Shivaun en Haldor kwamen samen. En als laatste van de Goden die zichzelf toonden kwam Trovat, alsof hij eerst een omweg genomen had. De Waakster kwam niet uit zichzelf, zij werd pas ruim honderd jaar na de andere goden ontdekt door een Ziener die haar grenzen niet kenden. Rond diezelfde tijd was er ook de sterveling Doran, die door Shivaun verheven werd. En nog enkele honderden jaren later was er de sterveling Kalithé, wiens daden zo groots waren dat de Goden geen keus hadden anders dan hem opnemen in hun pantheon. En na de komst van Kalithe volgende de Stemmen Elysion en Seiavioto, en werden de Allianties gesticht.

Het waren de Goden die wijsheid brachten naar de mensen. Niet alleen landbouw was een belangrijk gift, maar ook de bewerking van bepaalde metalen, de complexiteit van de wet, de kennis over de reis van geboorte via dood naar de brug en daaroverheen, en ga zo maar door. In deze tijd veranderden de stervelingen, want ze woonden eerst in kleine groepen, en nu leerden ze samen werken en wonen. De eerste landen ontstonden in deze tijd, al is er in de huidige tijd niets meer over van deze samenlevingen.

De Tijd van Komen en Gaan

Zoals bijna iedereen weet zijn de dwergen ooit verhuis van Orothan’s Spine naar Holger’s Hold. De elfen wonen niet meer in de uitgestrekte bossen waar ze ooit woonden. De Sutri zijn door een vulkaanuitbarsting van hun thuislanden verdreven. En de mensen hebben zich over een veel groter gebied verspreid dan de plekken waar ze ooit arriveerden. Dit alles gebeurde in de Tijd van Komen en Gaan.

Officieel gezien begint deze Tijd in het jaar 3000. Toch zijn de meeste geschiedkundigen het er over eens dat de Sutri al eerder dan dat dakloos raakten door de uitbarsting van hun vulkaan. De exodus van de dwergen uit Orothan’s Spine wordt geplaatst rond het jaar 3100. De overige verplaatsingen van deze tijd gebeurden meer geleidelijk, en het is waarschijnlijk dat de verspreiding van de mensen hand in hand ging met het samenkomen van de elfen; de elfen vertrokken daar waar de mensen kwamen. Waarom dit gebeurde is onduidelijk. Mogelijkerwijs had de nieuwe kennis uit de vorige Tijd zo veel voorspoed veroorzaakt dat de aantallen mensen simpelweg te snel groeide, en nieuw land nodig was. Sommige elfen wijzen naar de oude elfenhaat die in veel hoeken van de mensensamenleving nog enigszins voelbaar is, en denken dat de mensen hen bewust verdreven.

De Tijd van Vereniging

Na lange jaren van onrust en migratie, brak er na 3500 een periode aan waarin de volkeren elkaar weer vonden. De dwergen waren sterk in hun rijk IJzerhaard. Vroeg in deze Tijd verenigden ook de elfen zich weer tot één volk, onder de vlag van de familie Ylyndar. En vanaf 3831 loopt de legendarische David de Groote op de wereld, en hij verenigt de talloze landen van de mensen tot één groot Keizerrijk. Wonderbaarlijk genoeg werd een oorlog tussen de drie grote rassen voorkomen, voornamelijk dankzij de elfen die in het jaar 3848 hun grenzen openen en contact zoeken met de andere volken. De laatste strubbelingen van deze Tijd gebeuren rond 3870, als er een burgeroorlog woedt in Hertogdom Gresham. Maar na deze tijd blijven de rijksgrenzen zoals ze zijn, en hebben de drie grote rassen hun eigen gebieden. De Keizer krijgt een zoon, waarmee zijn lijn verzekerd lijkt. De grenzen veranderen niet meer, er wordt wereldwijd gehandeld en een tijd van rijkdom begint.

De Jonge Dagen

Het is overduidelijk dat de Wederopstanding van de Keizer een moment is dat nog lang in de geschiedenisboeken zal staan. Hij zal eeuwig heersen over zijn verenigde rijk, of er moet wel iets heel onverwachts gebeuren. Historici beargumenteren dat hiermee de Tijd van Vereniging voorbij is, want de grootst mogelijke vereniging is al gebeurd. Het is daarmee nog onzeker wat deze Tijd gaat brengen, en een duidelijke naam heeft zij nog niet.

Het lijken voorspoedige tijden te gaan worden. Er zijn geen grote oorlogen. Er is voldoende voedsel. De Keizer regeert in zijn rijk, de familie Ylyndar houdt het voorzitterschap over de Elfenlanden, en de Raad van de Aardouders hoeft zelden in te grijpen in het leven van de dwergen. Toch gebeurt er nog genoeg. Vanuit de Hazed Mountains komen altijd onbekende gevaren. Verschillende Hertogdommen worden geregeerd door jonge heersers, andere juist door hele oude, en weer andere hebben net een nieuwe familie aan het roer. Er zijn geruchten over onderlinge onrust in het Pantheon, van een grote onbekende kracht die kwaad in de zin heeft, van een rijk uit een ver verleden dat wakker begint te worden uit een eeuwenlange slaap. Kortom, de Jonge Dagen kunnen nog tot alles verworden. Wie weet hoe lang deze Tijd zal duren, en hoe de toekomst over het nu zal oordelen?

Omen logo

Economie

Het is een vroege ochtend als de dauw nog laag over de vlaktes waard, terwijl zij rijp af zet aan het zomerrogge, en Geert angstvallig om zich heen kijkt. Ruik je vanuit de bakkerij de geur van vers brood? Komt het stilstaande bier van gisteren avond je bij de taverne al tegemoet? Terwijl je langs de nog lege stalletjes van de ambachtslieden loopt, hoor je hoe in de verte een smid aan zijn dag begonnen is… Of wellicht is dat Geert?

Ambachten
Net als bijna ieder middeleeuws dorp is Oudeschacht opgebouwd langs de lijnen van ambachten en beroepen: je bent wat je doet en doet wat je bent. Of dat nu huurling, soldaat, sjamaan of boer is, ieder kent zijn plek en voegt vanuit zijn mogelijkheden waarde toe.

Handel en Geld
Waarde uit zich vaak niet in geld. Op het platteland is een groot deel van de handel in gunsten en diensten. Doe jij wat voor mij dan, doe ik wat voor jou. Toch is met de vereniging van het Keizerrijk geld toch een stuk meer standaard geworden, en zelfs de boeren hebben nu munstukken bij zich voor die momenten dat je geen gunsten kan mee nemen. Handelaren en reizigers, of aan de andere kant van de ethische lijn belastinginspecteurs en prostituees, zullen doorgaans afrekenen in klinkende munt. Maar de lokale boer, bakker en gifmenger zullen eerder een dienst terug verwachten…
Geldstukken komen in allerlei soorten en maten. Maar over de jaren is toch een soort vaste waarde ontstaan. Je kan er dus vanuit gaan, dat het ene goudstuk even veel waard is als het andere, dat ze allebei tien zilverstukken waard zijn, en dat die op hun beurt dan weer tien koperstukken waard zijn. Het meest betrouwbaar zijn de muntstukken van het Keizerrijk, die erg herkenbaar zijn: Het zijn ronde stukken met een gat in het midden, die veelal gebruikt worden om een touwtje doorheen te doen, en de stukken zo veilig aan de riem te binden.

Waarde van goederen en diensten
Ook wie niet in geld handelt, weet zo’n beetje hoe veel welk ding waard is. Daarom vind je in de bijlage van het regelsysteem een lijst met zaken, en hun gemiddelde waarde. Toch is die waarde niet in steen geschreven. In tijden van oorlog zullen voedsel en wapens snel duurder worden. Na een zachte winter zal het voedsel juist goedkoop zijn. En staat het water in de Ethlinn laag, dan zijn goederen die van ver moeten komen juist duur, omdat er minder schepen de rivier op varen. Zo is niets zeker op de markt, en kan men maar beter een extra zakcentje meenemen.