De meeste inwoners van steden of grotere dorpen zullen wel eens een kaart gezien hebben van hun eigen land, of zelfs van de hele bekende wereld. Ze kennen het land waar ze in wonen en degene die over ze heersen. Maar ja, wat moet de gemiddelde sterveling nou met kaarten van verre landen of verhalen over verre volkeren? Je mag blij zijn als je ooit een echte stad ziet, laat staan dat je de grenzen van een land kan opzoeken. En dus hangt iedereen aan de lippen van reizigers en bards, die hun gretige publiek uitgebreide verhalen vertellen over de vele landen op de kaart.
Het grote rijk van de mensen, het afgezonderde rijk van de elfen, de dwergen in hun bergen en de wilde landen waar van alles en nog iets leeft; het zijn allemaal bronnen van verhalen. En natuurlijk gaan diep in de nacht ook de verhalen over de meermensen die diep in het zoete water leven, over de geesten die nog steeds in de verlaten graafwerken van de gevluchte dwergen ronddwalen, en over de kwaadaardige magiërs die in een enorme toren middenin een nog grotere krater leven. Maar ja, diep in de nacht kan je de verhalen maar beter niet te serieus nemen.
Of ze de verhalen geloven of niet, de gemiddelde sterveling weet wel iets over de wereld die de kaarten weergeven. Maar wat er buiten die kaarten ligt, dat is bij de meesten onbekend. Natuurlijk gaan er verhalen over avonturiers die verder reizen dan de kaartenmakers ooit deden. De meeste kwamen nooit meer terug, andere vertellen wilde verhalen over ongelofelijke landschappen waar de wetten der natuur niet meer lijken te bestaan. Een enkeling zweert er de goden zelf te hebben ontmoet. Maar goed, een persoon die besluit om dit soort reizen te gaan maken, was sowieso al niet goed bij zijn hoofd.
Volgens de gemiddelde boer is de wereld groot, enorm zelfs. Een Hertog zal verzuchten dat zijn landen te groot zijn om persoonlijk te overzien. Reizigers zeggen dat de rijkswegen de wereld kleiner hebben gemaakt. Priesters van Trovat scheppen op over recordreizen: Van Iltharion naar Amsdan te voet in 80 dagen, van Overleeg naar Benice varen in 30 dagen, het Doodsval-pad volgen met een kar in 2 weken. Onder de dwergen gaat een gezegde: De lange tunnel is duizend keer langer als de hoogste berg hoog is. De elfen vragen zich slechts stilletjes af wat er gebeurd was als de klap die de enorme krater in hun landen veroorzaakt twee of drie maal zo groot was geweest…
Hieronder zie je de kaart van de wereld. Op de pagina’s van de verschillende landen (te vinden via de teksten onder de kaart) zijn detailkaarten van de verschillende gebieden te vinden.

De wereldkaart is te verdelen in grofweg vier gebieden: De drie grote rijken en de wilde landen. In ieder rijk leeft één van de drie grote rassen het meest, al zijn ze zelden de enige. In de steden van de mensen lopen genoeg dwergen en elfen rond. Menselijke handelaren bezoeken de elfensteden. En zelfs in de mijnen van de dwergen kan soms een elf gezien worden…

Het Keizerrijk Laoghairnon – Rijk der Mensen
De meeste mensen geloven dat het Keizerrijk Laoghairnon de oudste van de bestaande landen is. Natuurlijk zijn de dwergen en elfen het daar niet mee eens, net als de meeste geschiedkundigen, maar dat kan de inwoners van het Keizerrijk weinig schelen.
Ooit was het Keizerrijk slechts een verzameling losse landen en steden. Maar in de vroege levensjaren van David Laoghairn voerde hij een grote militaire campagne uit om al deze landen samen te voegen, met groot succes. Nog vóór zijn dertigste levensjaar werd hij gekroond tot Keizer David de Eerste, en bijna 150 jaar later zit hij nog steeds op zijn troon in Torquil, inmiddels uitgegroeid tot een ware god. Onder zijn hoede is het Keizerrijk gigantisch geworden en gebleven, en overal wapperen de geel-zwarte vlaggen vol trots.
Wil je meer weten over het Keizerrijk Laoghairnon, en over de verschillende Hertogdommen? Klik dan hier.
Wil je meer weten over de godgeworden Keizer David Laoghairn? Klik dan hier.

Ylyndriad – Rijk der Elfen
Lange tijd was het Elfenrijk volledig geïsoleerd van de landen van de mensen en de dwergen. Ze wilden niets te maken hebben met de mensen die hen minachtend beschouwden, of de dwergen die claimden de grond beter te kennen dan wie dan ook. Hun grenzen waren gesloten, slechts zéér zelden kwamen vreemdelingen bij hen over de drempel.
Pas toen het Keizerrijk verenigd was, begon de noodzaak van communicatie met de buitenwereld zichtbaar te worden: De militaire macht van de buren werd simpelweg te groot om te negeren. Onder leiding van de familie Ylyndar, al eeuwenlang de machthebbers, openden de Elfen diplomatieke kanalen naar de buitenwereld en begonnen ook de grenzen minder gesloten te raken.
Oud als het Elfenrijk zelf is de subtiele splitsing tussen de elfen in de steden (die zichzelf ook wel Hoog-elfen noemen) en de elfen in de wouden (Woud-elfen). Hoewel ze zichzelf als één volk zien, en allen luisteren naar de heersers in Iltharion, leven ze totaal verschillend van elkaar. In de steden vind men de hoogstaande cultuur, vol schoonheid, properheid en vooral blijvendheid. In de wouden vind men de verbinding met de natuur, de eeuwenoude kennis, en de omarming van de vergankelijkheid van zelfs het langst levende ras.
Wil je meer weten over het elfenrijk? Klik dan hier.

IJzerhaard – Rijk der Dwergen
In de vroege dagen van de wereld leefden de dwergen in de tunnels onder Orothan’s Spine. Maar uit het duister van de diepste tunnels kwamen wezens die hen verjoegen uit hun thuis, en dwongen een nieuwe plek te vinden. Zo kwamen de twee overgebleven clans van de Dwergen, clan Holger en clan Murdaral, aan bij de bergketen die nu bekend staat als Holger’s Reach.
In, op en onder Holger’s Reach wonen de dwergen. Clan Murdaral leeft dicht op de oppervlakte en soms zelfs erboven, terwijl clan Holger zich diep in de bergen begeeft en telkens verder graaft. Ze hebben geleerd van de fouten van vroeger, en graven niet meer dieper… Maar hun tunnels zijn niet minder lang geworden. De dwergen claimen dat hun tunnels onder alle bekende landen doorlopen, en dat ze overal in de wereld uitgangen hebben. Niemand spreekt hen tegen als ze zeggen dat alles onder de oppervlakte van hun is, omdat niemand iets zou kunnen met zo’n eindeloos doolhof aan tunnels.
Anders dan de mensen en de elfen hebben de dwergen niet één persoon of familie die de leiding heeft. De clans zijn onderverdeeld in Haarden, een soort gigantische families, en de oudste van ieder van die Haarden neemt zitting in de raad van Aardouders. Deze raad neemt alle beslissingen die van belang zijn, en is verantwoordelijk met de communicatie met ‘buiten’.
Wil je meer weten over de dwergen? Klik dan hier.
De Wilde Landen
Buiten de drie grote rijken is er niet veel meer land over. Toch is er nog een hoekje van de wereld waar geen keizers, hertogen, families, stamoudsten, professoren of raden de wet bepalen. Het is grotendeels niemandsland, en dus heeft niemand het ooit een naam gegeven, maar het staat bekend als de Wilde Landen. Hier wonen kleine stammen van mensen en elfen, en vast nog andere wezens, vaak enigszins primitief, geadviseerd door priesters en sjamanen. Er lopen wilde dieren die nergens anders te vinden zijn. En beschermd door een uitloper van de bergen is één prachtige grote stad te vinden, waar een eeuwenoude heerser onverstoorbaar op zijn troon zit.
Wil je meer weten over de Wilde Landen? Klik dan hier.

Het dorp Oudeschacht
Het dorp lijkt een onbennulige plek, op de kruising van de Laan van Brenna en de Grijze Straat, aan de grens van het Hertogdom Brenna. Het schijnt in het verleden ook wel eens onderdeel van Vaelvilla geweest te zijn, maar dat herinnert niemand zich meer. Niets zou dit dorp interessanter moeten maken dan de reizigers die er doorheen trekken… Maar toch.
Het is een dorp met een lange geschiedenis, waar geruchten gaan over een oorsprong van vele ondoden, een poort naar de hel, catacomben waar een eeuwenoude keizer begraven ligt, en een richtingaanwijzer die magische krachten wordt toebedeeld. Onderzoekers hebben in ieder geval documenten geschreven over diepe gangen onder het dorp, vol tekenen van een oude beschaving. Er wordt gefluistert dat de krachten van die verloren samenleving het dorp ‘anders’ maken dan al die andere dorpjes in de buurt… Of komt dat toch door die richtingaanwijzer?
Reizigers van over de hele wereld komen hier naar toe, met net zo verschillende redenen daartoe als achtergronden en geschiedenissen. In groepjes of alleen zijn ze in het dorp komen wonen… Maar er gaat maar zeldzaam iemand weg. Wil jij meer weten over dit dorp? Kom het meemaken tijdens de volgende Omen!