Golven trekken de wereld in vanuit Oudeschacht. Golven van geruchten, golven van hoop, golven van kracht. Vele stenen zijn in het water gegooid en hebben kringen gemaakt, ieder uniek en eigenaardig. Maar laten we onze aandacht focussen op de steen die gevormd werd door een groot gift, gegeven aan een groep die de hoop voorbij was.
Van de golven die uit het dorp rimpelde, was deze in de eerste dagen misschien het meest opvallend. Vrijwel iedereen in de omgeving van het dorp praatte over de acties van de net nieuw gekozen ambtsleden van Oudeschacht.
De gelukkige ontvangers van de liefdadigheid zelf spraken hun verbazing uit naar elkaar. “Voor ons allemaal?” “Zelfs voor de kinderen?!” “Zo veel voedsel… Waar halen ze het vandaan?” “Ik hoor dat ze het allemaal gekocht hebben.” “Dat moet bergen met goud kosten.” “Meer geld dan ik ooit gezien heb.” “En… Wat willen ze terug?” “Eerlijk werk, blijkbaar. Niet meer roven.” “… Hadden ze dat niet éérder kunnen regelen?!”
Ook handelaren in de omgeving trokken een wenkbrauw naar elkaar op. “160 monden, een volle maand lang. Nogal een berg voedsel.” “En dat hebben ze allemaal bij één handelaar gekocht?” “Dat zeggen ze, ja. Dat kan toch bijna niet? Niemand heeft zo’n grote kar.” “Het zal toch niet die Sutri dame zijn?” “Oh. Met die kist. Hmpfh.” “Ik blijf erbij, het is oneerlijke concurrentie, die kisten. Dáár zou de Hertog eens iets aan moeten doen. Nee, de Keizer!” “Volgens mij komen er ook steeds meer van. Heb je al van de trovat-pouches gehoord?”
En ook bij de boeren ontstond stevige discussie. “Ik hoorde dat de baron zélf de opdracht heeft gegeven!” “Wat een gelul ook. Vorig seizoen beloofde hij nog de lokale markt te steunen, en nu dit?!” “Ja, maar…” “Niets maar! Al dat voedsel komt van buiten!” “Klopt, maar…” “Ik wil het niet horen. Straks gaat hij ons ook nog verbieden mensen aan te nemen.” “Nou, dat is het dus juist…” “En dat met al die slechte oogsten. We hebben alle handjes nodig.” “Luister nou!” “Wat dan?!” “De baron heeft het zo geregeld dat al die eters ook werkers zijn. Gratis werkers, de eerste maand!” “Wat, gratis voor ons? Echt?! Wat een fantastische baron hebben we ook, hè?”
En golven van kracht… Alles heeft kracht. Zelfs een grote bestelling van voedsel. En daarover wordt gepraat op onverwachte plekken…
In een tempel van Trovat lopen de priesters met brede lach rond. “Nieuw record, heb je het gehoord?” “Precies wat we nodig hadden.” “En dan in een afgelegen gebied.” “Nieuwe kansen op een nieuwe handelsmarkt!”
Twee Bards ontmoeten elkaar in hun reis richting Oudeschacht. “Ah, natuurlijk ben ik niet de enige.” “Huh?” “Jij gaat vast ook om de verhalen te ontdekken.” “Welke verhalen?” “Over 500 bandieten die op slag burgers zijn geworden.” “HOE veel?!” “Ja, 500 stuks. Kan nooit goed gaan. Deze klucht wordt mijn doorbraak! Maar… Jij komt daar dus niet voor?” “Nee! Nee, ik heb een brief gekregen van iemand daar.”
En ergens in de bossen loopt een eenzame priesteres van Rystill, die geamuseerd luistert naar de verhalen van de spirits en zachtjes iets mompelt over de onvermijdelijkheid van balans…
Zo trekken de golven de wereld in. Geruchten, kracht, hoop of wanhoop. Het zal nog een tijd duren voor de golven van de sporen niet meer groeien. En het is maar de vraag wat de helden er mee willen…