Met een langzame beweging veegt Yvette het bloed van haar zwaard. Voor haar op het bospad liggen negen lijken, waarvan maar één een mens. Alweer een verlies in haar kleine groepje wachters. De wegen in deze gebieden zijn lang niet meer zo veilig als ze ooit waren.
Dit keer waren het de Elfen, schuimbekkend en met gekte in hun ogen, vechtend zonder enige zelfbescherming. Yvette kende de verhalen wel, over de gekte en burgeroorlog in het verre elfenrijk. Maar hier, midden tussen het keizerrijk en de vrije hertogdommen, dat had ze niet aan zien komen. Zouden alle geruchten over de besmettingsgevaren waar zijn? Met een frons kijkt ze naar haar overgebleven vrienden, en de handelaren in hun karren. Hoe snel zou zoiets gaan, zo’n besmetting? En zou ze het herkennen?
Ze zucht en schud de gedachte van zich af. Geen tijd voor zorgen over potentiële gevaren. Beter om te focussen op de problemen die ze al had. ‘Reinier, Fabian, jullie zijn er nog het beste aan toe. Sleep Lonny naar de kant van de weg, en stapel wat stenen over hem heen. Voor de rest, zorg snel voor je wonden, we moeten verder trekken.’
Reinier kijkt haar geschokt aan. ‘Maar… Als we hem zo achterlaten… Er zitten necromantiers hier, dat weet iedereen!’
‘En bosrovers, Reinier, die op de rook af zullen komen als we hem verbranden. We moeten de karavaan naar een veilige rustplek brengen.’
‘Kunnen we hem niet begraven?’
‘We hebben geen tijd.’
Fabian stapt naar voren. ‘Maar,’ zegt hij aarzelend, ‘anders nemen we zijn lijk mee? En begraven het vanavond?’
Yvette zucht. ‘Til jij het?’
Fabian en Reinier kijken elkaar even aan, en wenden zich dan naar de wagens. De ogen van de oplettende handelaren worden wijd, en ze schudden eensgezind hun hoofden. Geen lijken tussen hun rijke goederen, dat zal de prijs niet ten goede komen. Met een zucht schudden Fabian en Reinier hun hoofd, en beginnen stenen te zoeken.
Terwijl iedereen bezig is, rolt Yvette haar kaart uit op het bospad. Tussen Benice en Torquil was de weg rustig geweest, maar vanaf het moment dat ze Torquil in de verte hadden zien liggen ging alles mis. De belegering van het elfenleger op de stad was blijkbaar nog steeds in gang, een langgerekte, saaie aangelegenheid. Maar te goed georganiseerd om in de stad te komen, en de elfen wilden niet handelen. Dus dan maar verder door naar het noorden… De bossen in, over de grote handelsroute, die tevens de grens van het Keizerrijk en de Vrije Hertogdommen was.
Blijkbaar was de grens een soort van niemandsland geworden. Geen enkele sprake van orde. Bijna iedere nacht hadden ze pogingen tot diefstal moeten afweren. En in diezelfde nachten lijken de schaduwen soms wel te leven. Overdag dwalen ondoden rond, doelloos en onvoorzichtig, en verhalen over bandieten gaan natuurlijk altijd. En dan nu ook nog de gekke elven…
Gelukkig waren ze bijna bij de kruising van de wegen. Daar zou een dorpje moeten zitten, volgens de verhalen. Klein en onafhankelijk, maar hopelijk een veilige plek voor een moment rust. Met een zucht schatte ze in dat ze het vandaag nog niet zouden bereiken. Morgen, vroeg in de middag, hopelijk.
Nog één etmaal tussen de gevaren van het bos… En dan rust. Hopelijk.
Nog maar een paar weken, en dan is het alweer zo ver: Omen XXV! Er zijn nog maar een paar spelersplekken, maar maak je geen zorgen: Er zijn nog genoeg monsterrollen te vervullen!
Wil jij Yvette, Reinier, Fabian, een handelaar, elf, dief, bandiet, priester, necromancer, ondode, geest, spirit, edelman, schaduw, zigeuner, viking, goblin of iets heel anders spelen, en daarmee spelers helpen/verslaan/lastigvallen/onderwijzen/amuseren/vervelen/anders (streep door wat niet van toepassing is)? Dan ben je van harte welkom! Voor maar €35,- is je hele weekend, inclusief ontbijt en avondeten, voor je geregeld. Thuisblijven is duurder!
Dus graag tot over enkele weken!