Samen reisden ze rond. Van dorp naar dorp, door bossen en bergen, langs de grote steden en over de kleinste wegen. En overal deden ze hetzelfde: De acceptatie zoeken. Soms werden ze weggejaagd, soms met open armen ontvangen. Daar waar het kon, tekenden ze een cirkel en het zand, en vroegen iedereen binnen te stappen en hun god te omarmen. En waar zij gingen, verschenen de boom en de schommel in het zand, en kwamen zij die door gekte bevangen waren weer tot hun zinnen.
En achter hen aan liep een ander, een eenzame pelgrim die al die cirkels in het zand bezocht, er in stond en met luide stem verkondigde:
Hoort dit, alle gij volken,
neemt ter ore, alle bewoners der wereld,
zowel geringen als aanzienlijken,
rijken en armen tesamen.
Mijn mond zal over waarheid spreken
de geschiedenis zoals deze is gekend
Uw oor zal tot een spreuk neigen
mijn geheimenis te verspreiden
Waarom zou een Kind vrezen voor de Nacht
Wanneer de Vader eenieder naar bed brengt?
Waarom zou een Kind ooit honger leiden
Wanneer de Vader zijn geliefden voed?
Velen kinderen werden immers verzorgd,
En velen werden ouder bij iedere passage,
Al zullen er telkens ook verloren gaan,
Omdat er immer voedsel tekort komt.
Maar één Kind lag stilletjes onder de tafel,
Waar de Vader zijn ogen niet laat vallen
Het Vergeten Kind kreeg slechts de kruimels die vallen,
Hoorde slechts de woorden die tot anderen gesproken worden
Het Kind is door u opgestaan en heeft de schaduw verlaten,
Het heft zijn vuisten tot de Vader, de broeders, de zusters,
Opdat zij hem niet langer zullen vergeten en hij zijn plek zal krijgen
Aan de tafel die hij zo lang slechts van onder kende
Het Kind zal zich Verzetten tegen het Juk van de vader
Het Kind kent de Ambitie zijn plek terug te pakken
Het Kind wil de Vrijheid om zichzelf te worden
En het Kind is toegewijd aan allen die zich aan hem wijden
Hoort dit, alle gij volken,
neemt ter ore, alle bewoners der wereld,
Deze woorden van waarheid gesproken
En verspreid ze opdat allen het horen.